„Zły Pan, czyli nie tylko dla dorosłych bajka”
PREMIERA 13 MAJA 2016 NA PRZEGLĄDZIE PIOSENKI AKTORSKIEJ WE WROCŁAWIU
SCENARIUSZ, REŻYSERIA, SCENOGRAFIA: SABINA MISAKIEWICZ
MUZYKA: KATARZYNA BOREK, WOJCIECH ORSZEWSKI, ŁUKASZ SOBOLAK
CHOREOGRAFIA: TOMASZ WESOŁOWSKI
REŻYSERIA ŚWIATŁA: KATARZYNA ŁUSZCZYK
OBSADA: ADRIAN KĄCA, ALICJA KALINOWSKA, PIOTR BONDYRA, EMOSE UHUNMWANGHO I MICHAŁ KOCUREK
WSPARCIE: DANIEL E. GROSZEWSKI, MAREK MAZIARZ/BTW PHOTOGRAPHERS, MACIEJ KOWALCZYK, JOLANTA SOLARZ
GRAFIKA: MICHAŁ SZWED
Spektakl jest opowieścią o przeciętnej rodzinie, która może mieszkać wszędzie i istnieć w każdym czasie. Może być rodziną polską, szwedzką czy chińską. Może żyć za ścianą w naszym bloku, w pięknej willi z basenem lub być znana nawet z telewizji. Jest w niej Mama, Tata i syn- Boj. Z pozoru uroczą rodzinę toczy głęboko skrywany problem – przemoc. To, co dzieje się w domu jest tajemnicą. Nie wolno o niej mówić ani w domu, ani poza nim. Mama dla niepoznaki zakłada ładne sukienki. Boj ma znikomą wiedzę na „temat”. Częściej jednak niż inne dzieci jest milczący i zamknięty w sobie. Oboje są więźniami własnego lęku i braku wiary, w to, że coś może się zmienić. Że coś lub ktoś może rozwiązać ich języki. Przemoc zamyka postaci w czterech ścianach nakręcającej się spirali strachu, poczucia winy w ofiarach, nie w sprawcy. Psychologiczne spojrzenie na przemoc domową zwraca uwagę na cierpienie i bezradność ofiary, odsłania mechanizmy wewnętrzne i sytuacyjne sterujące przemocą oraz złożone procesy interakcji między sprawcą i ofiarą. Rozwiązanie konfliktu jest proste, jak i z pozoru prostą jest ta historia. Wybawieniem okazuje się Sąsiadka, która podsuwa Bojowi pomysł, jak wyjść z impasu.
Sceny to refleksje, przebłyski zdarzeń mające uruchomić w widzu wrażliwość i skłonić do współodczuwania nie tylko z bohaterami, ale także z sąsiadem z naprzeciwka czy smutną panią z klatki obok. W ogólnym rozrachunku przedstawienie w swym przekazie winno być bajką z morałem, gdzie ostatecznie zwycięża dobro. Spektakl skierowany jest do młodzieży i dorosłych, jako swoista instrukcja do tego, jak się odnaleźć w sytuacji bez wyjścia. Jak otworzyć drzwi, do których ciężko czasem znaleźć klucz.
Za pomocą prostego i pięknego języka piosenek opowiemy historię w formie innej niż wiadomości z gazet brukowych i mediów.
